درباره هپاتیت
هپاتیت
وظایف کبد: 1. تولید صفرا، که برای هضم ضروری است. 2ـ فیلتر کردن سموم از بدن شما ؛ 3. دفع بیلی روبین (محصول شکسته شدن گلبولهای قرمز) ، کلسترول، هرومونها و داروها؛ 4. تجزیه کربوهیدراتها، جربیها و پروتئنها؛ 5. فعال شدن آنزیمها، که پروتئینهای تخصصی هستند که برای عملکرد بدن ضروری است. 6. ذخیره سازی گلیکوژن (شکی از شکر) مواد معدنی، و ویتامینهای A,D,E و K ؛ 7. سنتز پروتئینهای خون مانند آلبومین؛ 8. سنتز عوامل لخته سازی می باشد.
هپاتیت یعنی التهاب کبد و در میان عوام مردم به یرقان و زردی مشهور است. مهمترین عوامل ایجاد کننده آن ویروسها هستند. ویروسها موجودات بسیار ریزی هستند که از فرد آلوده به فرد سالم منتقل می شوند وبرای رشد وتکثیر خودبه یک موجود زنده نیاز دارند.
اکثر بیماران مبتلا به هپاتیت ویروسی، علامتی دال بر بیماری ندارند و بیماری آنها با انجام آزمایشات روتین مشخص می شود. در تعدادی از بیماران نیز علائم حاد بیماری وجود دارد. باید توجه کرد که به دنبال با ویروس مولد بیماری هپاتیت و بعد از طی دوره ای که از هفته ها و ماهها متغییر است و دوره کمون یا نهفته نامیده می شود. علائم حاد ابتلا به هپاتیت ویروسی ظاهر می شوند.
انواع هپاتیت و نحوی انتقال آن
عفونتهای ویروسی کبد که به عنوان هپاتیت طبقه بندی می شوند عبارتند از: هپاتیت A, B,C,D و E ویروسهای مختلفی مسئول هر یک از انواع این هپاتیتها می باشد. هپاتیت A یک بیماری حاد و کوتاه مدت است در حالی که هپاتیت B ، C و D و به احتمال زیاد مزمن می شوند. هپاتیت E معمولا حاد است اما می تواند به خصوص در زنان باردار خطرناک باشد.
هپاتیت A
هپاتیت A بوسیله عفونت یا ویروس هپاتیت A ایجاد می شود. این نوع هپاتیت اغلب توسط مصرف مواد غذایی یا آب آلوده و مدفوع فردی که مبتلا به هپاتیت A است، منتقل می شود. این بیماری معمولاً خود به خود بهبود یافته و عوارض درازمدت کبدی ندارد.عامل این بیماری ویروس هپاتیت A می باشد که در کبد تکثیر یافته و از طریق مدفوع می شود.
علائم بیماری هپاتیت A:
علایم بیماری معمولاً تا 2 ماه به طول می انجامد. اگرچه در بعضی موارد بیمار ممکن است تا 6 ماه این علایم را داشته باشد؛
1. خستگی (پزشکی) ؛ 2. زردی پوست و سفیدی چشمها؛ 3. تب؛ 4. تهوع ؛ 5. بی اشتهایی؛ 6. یرقان و زردی پوست یا چشمها در اثر بیلی روبین؛ 7. صفرا از جریان خون جدا شده و به ادرار می پیوندد و رنگ آن را تیره می کند. 8. اسهال ؛ 9. درد مفاصل؛ 10. تیره شدن رنگ ادرار و بی رنگ شدن مدفوع
افراد مبتلا به هپاتیت همیشه تمامی علایم بیماری را نشان نمی دهند. برای مثال کودکان هیچ نشانه ای از آلودگی ندارند. در حالی که در نوجوانان و بزرگسالان علایم بیماری دیده می شود.
راه های انتقال هپاتیت A
هپاتیت A معمولاً از طریق خوردن آب و غذایی که قبلاً با مدفوع بیمار آلوده شده اند، منتقل می شود. در اکثر نقاط دنیا این بیماری از طریق نوشیدن آب آلوده منتقل می شود. ( به دلیل نقص در سیستم آب و فاضلاب) اما از طریق خوردن میوه و سبزیجات خام ( که آب آلوده آبیاری شده و شسته نشده باشند) و یا غذاهایی که کاملاً پخته نشده باشند نیز منتقل می شود. در صورتی که آشپز و دیگر تهیه کنندگان غذا، به هپاتیت A مبتلا باشند و پس از اجابت مزاج بدن شستن دست های خود به تهیه غذا مبادرت ورزند، کسانی که از آن غذا استفاده کنند، امکان ابتلا به هپاتیت A را دارند. همچنین نشستن دست ها پس از تعویض پوشک بچه و خوردن میوه و سبزیجات نشسته که با فاضلاب آبیاری شده اند همگی شانس ابتلا به هپاتیت A را افزایش می دهند. در مهدکودکها امکان بروز ناگهانی بیماری زیاد است چرا که ممکن است کودکان به مدفوع خود دست زده و سپس اشیاء و اسباب بازیهایی که اطفال دیگر از آنها استفاده می کنند را لمس نمایند. ویروس هپاتیت A به ندرت از طریق خون منتقل می شود و انتقال این ویروس از طریق عرق و ادرار صورت نمی گیرد. برخی از افراد فکر می کنند ابتلا به هپاتیت A شانس ابتلا به ایدز را بالا می برد. در حالی که هیچ گونه ارتباطی با ایدز نداشته و شانس ابتلا به آن را افزایش نمی دهد.
علائم؛ 15ـ 50 روز (2-7هفته) و بطور متوسط 30 روز پس از ورود ویروس به بدن بروز می نمایند. مدفوع و ترشحات بدن 2 هفته قبل از بروز علائم بالاترین میزان ویروس را دارا می باشند. در این زمان بیشترین امکان انتقال ویروس وجود دارد. اما پس از بروز علایم نیز احتمال انتقال ویروس وجود دارد.
روشهای پیشگیری هپاتیت A
واکسن هپاتیت A موثرترین راه پیشگیری از هپاتیت A می باشد و اگر هر دو نوبت آن تزریق شود 94 تا 100% ایمنی ایجاد خواهد کرد. اثرات جانبی این واکسن ها خیلی خفیف است و علایمی شبیه سرماخوردگی و درد در ناحیه واکسن می باشد.
توجه به نکات زیر جهت پیشگیری از هپاتیت A الزامی است؛ 1. در منزل قبل از طبخ غذا و بعد از هر بار اجابت مزاج دستهای خود را با آب و صابون بشوئید.
2. ظرف ها را با آب داغ و محلول پاک کننده کاملاً تمیز نمایید. 3. به کودکان خود بیاموزید که اسباب بازی های خود (خصوصاً اسباب و وسایل مشترک با کودکان دیگر) را به دهان نبرند. 4. اگر به پاکیزگی آب و غذایی شک دارید از مصرف آن بپرهیزید. در مرکز نگه داری اطفال (مهدکودکها) کارکنان باید به نکات زیر توجه نمایند,
الف ـ استفاده از دستکش پلاستیکی یک بار مصرف هنگام تعویض پوشک کودک؛ ب ـ شستن دستها و تعویض دستکش ها قبل از این که اقدام به تعویض پوشک کودک دیگری نمایند؛ پ ـ تمیز کردن بدن کودک هنگام تعویض پوشک ؛ ت ـ تمیز کردن بدن کودک هنگام تعویض پوشک
درمان هپاتیت A
اکثراً هپاتیت A خودبه خود بهبود می یابد و احتیاجی به درمان ندارد. استراحت در منزل و خودن غذاهای مناسب ونوشیدن مقدار کافی آب، می تواند به روند بهبودی شما کمک نماید. ویروس هپاتیت A معمولاً باعث درگیری کبد به مدت طولانی نمی شود و بیش از 99% بیماران بهبود می یابند. در موارد نادری بیماری پیشرونده کبد منجر به نارسایی برق آسایی (فولمیننت) کبد می شود که ممکن است منجر به مرگ شده و یا نیاز به دریافت پیوند کبد باشد.
مراقبت های خانگی و جلوگیری از انتشار بیماری به دیگران ؛
1. کاهش فعالیتها و متناسب کردن آن با سطح توان خود ؛ 2. استراحت طولانی در بستر نیز می تواند روند بهبود شمارا به تأخیر اندازد. دائما در بستر استراحت نکنید. 3. فعالیت خود را با نیاز و توان جسمانی خود تنظیم کنید. از حضور در محل کار یا مدرسه اجتناب کنید مگر این که سطح کار شما متناسب با وضعیت جسمانی شما باشد. از ورزش های سنگین بپرهیزید، رفته رفته بهبود می یابید به تدریج به کار معمول خود باز گردید چرا که شروع کردن سریع فعالیتهای قبلی می تواند سبب بیمار شدن مجدد شما شود. ؛ علی رغم بی اشتهایی سعی کنید تغذیه کافی و مناسبی داشته باشید و وعده های غذایی را در تعداد بیشتر و حجم کمتر میل کنید معمولاً حالت تهوع با گذشت روز بدتر می شود. ؛ از کم شدن آب بدن خود بپرهیزید (حفظ میزان آب بدن خصوصاً اگر استفراغ می کنید بسیار مهم است.)
هپاتیت B
عامل آن ویروس HBVنام دارد چون از طریق خون و فرآورده های خونی منتقل می شود به آن هپاتیت سرمی نیز می گویند . راه های آن از مادر به جنین، تماس جنسی، تزریق خون آلوده، تماس باسر سوزن و سرنگ آلوده بخصوص در معتادین تزریقی است. همچنین تماس با وسایل تیز و برنده الوده به خون مثل قیچی یا تیغ سلمانی و یا وسایل خالکوبی غیر بهداشتی عامل سرایت بیماری است.
دوره کمون بیماری 30 تا 180 روز به طول می انجامد.
این بیماری از راه مدفوعی ـ دهانی انتقال نمی یابد. و شدت بیماری وعلایم همومی آن شدیدتر از هپاتیت نوع A می باشد. در هپاتیت نوع B عفونت مزمن و ناقل وجود دارد. مرگ و میر آن بیشتر از نوع A می باشد. در هپاتیت نوع B عفونت مزمن و ناقل وجود دارد. مرگ و میر آن بیشتر از نوع A می باشد. این نوع هپاتیت می تواند منجر به سرطان سلولهای کبد شود. ممکن است به علت بروز یک سری واکنش های خاص در سرم و خون بیمار حالت التهاب مفاصل نیز دیده می شود. در ضمن مرگ و میر در این بیماری بیشتر از هپاتیت نوع A می باشد.
تشخیص : با انجام تست های آزمایشگاهی و یافتن آنتی ژن سطحی ویروس HBS Ag یا آنتی بادی های خاصی که علیه قسمت های مختلف ویروس در بدن ترشح می شود مثل Anti-HBV
پیشگیری: تزریق واکسن که برای نوزادان ، کارکنان و پرسنل مراکز مثل دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی و بیمارانی که مرتب فرآورد های خونی دریافت می کنند (مثل، هموفیلی،تالاسمی و غیره) توصیه می گردد.
نکته: تزریق برای نوزدان در بدو تولد ـ 1/5 ماهگی و 9 ماهگی انجام می شود.
توصیه به رعایت بهداشت، عدم استفاده از سرنگ های آلوده و یا سوزن های آلوده در خال کوبی و کارهای آرایشی و عدم ارتباط با شریک جنسی مشکوک و تزریق واکسن به افراد در معرض خطر از مهمترین راههای جلوگیری از بیماری هستند.
هپاتیت C
هپاتیت C یک عفونت کبدی است که در اثر عفونت به ویروس هپاتیت Cـ (HCH) ایجاد می شود. هپاتیت C یک ویروس خونی (خون زاد) است. امروزه اغلب افراد مبتلا به هپاتیت C به دلیل اشتراک مشترک از سرنگ یا سایر وسایل مورد استفاده برای تزریق دارو و مواد مخدر به این ویروس آلوده شده اند. هپاتیت C در بعضی افراد به صورت یک بیماری کوتاه مدت بروز می کند. اما در 70 تا85 درصد از افراد که به ویروس هپاتیت C آلوده می شوند. این بیماری به صورت یک عفونت مزمن و دراز مدت در می آید. هپاتیت C مزمن یک بیماری خطرناک است که می تواند منجر به بیماری های دراز مدت دیگر (از جمله سرطان کبد، آسیب دیدگی شید کبد، نهایتاً نارسایی کبد) و حتی مرگ بیمار شود. اغلب افراد که به ویروس هپاتیت C آلوده شده اند، ممکن است اصلاً از این موضوع اطلاع نداشته باشند زیرا علائم یک بیماری کلینیکی در آنها بروز نکرده است. در حال حاضر هیچ واکسنی برای بیماری هپاتیت C وجود ندارد. بهترین راه برای جلوگیری از این بیماری، اجتناب از رفتارهای خطرناکی از جمله تزریق مواد مخدر است که باعث انتقال این بیماری می شود.
خطر ابتلا به هپاتیت C در همه افراد وجود دارد، اما در برخی افراد احتمال آلوده شدن به این ویروس بیشتر است از جمله؛ 1. افرادی که از مادر مبتلا به هپاتیت C زاده شده اند. 2. افرادی که در محل کار خود با خون یا سوزن های آلوده سر و کار دارند. 3. افرادی که ظرف 6 ماه گذشته با بیش از یک شریک جنسی رابطه داشته اند یا قبلاً سابقه ابتلاء به بیماری هایی که از طریق جنسی منتقل می شوند را داشته اند.4. افرادی که عمل دیالیز کلیه (فرآیند دفع آب و مواد زائد از بدن به طریقی غیر از کلیه ها) انجام می دهند. 5. افراد آلوده به ویروس ایدز (HIV) ؛ 6. معتادان تزریقی ؛ 7. افرادی که عمل تاتو یا سوراخکاری (پیرسینگ) بدن انجام داده اند. 8. افرادی که در محیط زندان، کار یا زندگی می کنند. 9. افرادی که قبل از تاریخ تیرماه 1371 (یا جولای 1992 میلادی) عمل تعویض خون یا پیوند عضو انجام داده اند. 10. بیماران هموفیلی که قبل از سال 1366 (یا 1987 میلادی) فاکتور انعقاد خون دریافت کرده اند. 11. همچنین احتمال ابتلاء به هپاتیت C در مردانی که رابطه جنسی یا همجنس خود برقرار می کنند، بیشتر است.
احتمال آلوده شدن به ویروس هپاتیت C از راه های زیر وجود ندارد: 1. دست دادن یا نگه داشتن دست فرد بیمار ؛ 2. قرار گرفتن در کنار فرد بیماری که سرفه یا عطسه می کند. 3. در آغوش گرفتن فرد بیمار ؛ 4. نشستن در کنار فرد بیمار؛ 5. استفاده از قاشق ، چنگال و سایر ظروفی که بیمار هم از آن ها استفاده می کند. 6. نوشیدن آب یا غذا خوردن همراه بیمار ؛ 7. احتمال سرایت ویروس هپاتیت C از شیر مادر به نوزاد وجود ندارد.
تشخیص هپاتیت C
اگر شما به ویروس هپاتیت C آلوده باشید، با یک آزمایش خون ساده می توان آن را تشخیص داد.
درمان هپاتیت C
بیماری هپاتیت C معمولاً تا وقتی که به صورت مزمن تبدیل نشود، تحت درمان قرار نمی گیرد. هپاتیت C مزمن با استفاده از داروهایی درمان می شود که روند صدمه زدن ویروس به کبد را کند یا متوقف می کند.
در صورتی که بیماری هپاتیت C مزمن باعث آسیب دیدگی شدید کبد و نهایتاً نارسایی کبد شده باشد، ممکن است بیمار نیاز به عمل پیوند کبد داشته باشد. علایم آسیب دیدگی شدید کبد شامل همان علائم هپاتیت C و نیز موارد زیر می باشد: 1. خارش عمومی بدن؛ 2. طولانی تر شدن زمان لازم برای توقف خونریزی نسبت به حالت معمول؛ 3. خونریزی و خون مردگی آسان؛ 4. ورم معده یا قوزک پا ؛ 5. عنکبوتی شدن شکل رگهای خونی که اصطلاحاً آنژیومای عنکبوتی نامیده می شود و علائم آن بر روی پوست ظاهر می شود.
چگونه می توانیم از ابتلا به بیماری هپاتیت C جلوگیری کنیم؟
مهمترین اقداماتی که شما می توانید به منظور جلوگیری از ابتلا خودتان و دیگران به بیماری هپاتیت C انجام دهید؛ شامل موارد زیر است:
1. از سرنگ و سایر وسایل مورد استفاده برای تزریق دارو، به صورت مشترک استفاده کنید. 2. خون یا فرآوردههای خونی اهدا نکنید. 3. اگر ناچار به لمس کردن خون یا زخمهای باز در دیگران شدید، حتماً از دستکش استفاده کنید. 4. وسایلی از قبیل مسواک، تیغ یا ناخنگیر را از دیگران قرض نگیرید. 5. دقت کنید که برای تاتو یا سوراخکاری (پیرسینگ) بر روی بدن شما حتماً از وسایل تمیز و ضدعفونی شده استفاده شود. 6. اگر به بیماری هپاتیت C مبتلا هستید، حتماً به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع بدهید. 7.در هنگام رابطه جنسی حتماً از کاندوم استفاده کنید. 8. در حال حاضر هنوز هیچ واکسنی برای بیماری هپاتیت C وجود ندارد.
هپاتیت D
عامل آن ویروس دلتا و یا HDV نام دارد. ویروس همراه هپاتیت B دیده می شود و به تنهایی باعث بروز بیماری نمی گردد. ولی در فردی که به هپاتیت نوع B مبتلا شده است. می تواند باعث شدت یافتن بیماری نوع B و تشدید علائم آن شود. از راه مدفوعی ـ دهانی منتقل نمی شود. ولی از راه ورود سر سوزن آلوده ... تماس جنسی و مادر به جنین انتقال می یابد. در صورتیکه هپاتیت D و B با هم باشند از کار افتادن کبد و التهاب مرگ آور کبدی بسیار افزایش می یابد و از علایمآن به طور ناگهانی تب کنید، احساس خستگی، تهوع ، اشتهای خود را از دست بدهید، درد معده و شکم داشته باشید و پوستتان زرد یا چشمهایتان سفید شود
تشخیص: دیدن علایم، گرفتن شرح حال و دیدن آنتی بادی ضد ویروس در خون مریض Anti-HDV از طریق آزمایش خون
پیشگیری: واکسن ندارد و برای جلوگیری از ابتلاء آن بهترین راه رعایت اصول بهداشتی و اخلاقی، دفع سر سوزنها و سرنگهای آلوده به طریقه بهداشتی ... به علاوه تزریق واکسن هپاتیت B است. واکسناسیون علیه هپاتیت B، از ابتلا به هپاتیت D جلوگیری خواهد کرد.
هپاتیت E
هپاتیت E که گاهی هپ ای یا HEV نیز نامیده می شود. یک بیماری است که توسط ویروس هپاتیت E ایجاد می شود. هپاتیت E به طور عمده در مناطقی که دارای بهداشت و سلامتی ضعیف هستند دیده می شود و به طور معمول از مواد خوراکی که آب یا غذای آلوده به مدفوع افراد مبتلا به هپاتیت E به این بیماری مبتلا می شوند. اما تماس با حیوانات مانند خوردن گوشت نپخته نیز ممکن است منجر به ابتلا به هپاتیت E شود. ابتلا به این بیماری از طریق رابطه مستقیم با فرد دیگر زیاد رایج نیست. مدرکی وجود ندارد که ثابت کندانسان از راه رابطه جنسی با فرد مبتلا به هپاتیت E به این بیماری مبتلا خواهد شد. همچنین احتمال اینکه بیش از یک مرتبه به ویروس هپاتیت E مبتلا شود نیز بسیار کم است.این بیماری در ایالات متحده غیرمعمول است . موارد هپاتیت E در خاورمیانه، آسیا، آمریکای مرکزی و آفریقا گزارش شده است.
معمولاً اثرات هپاتیت E خفیف هستند مگر اینکه فرد بیماری کبدی داشته یا باردار باشد که در این صورت بهتر است فرد به منظور تشخیص و درمان به موقع به یک متخصص گوارش مراجعه کند. اگر هپاتیت E بیش از شش ماه طول بکشد (حاد باشد) هیچ درمانی مشخصی برای آن وجود ندارد. هپاتیت E یک بیماری خود محدودکننده است. به این معنی که دوره کوتاه و مشخصی می آید و سپس بر طرف می شود. اکثر افراد مبتلا به هپاتیت E در طول چهار هفته پس از آشکار شدن علائم، کاملاً بهبود می یابند.
علائم رایج هپاتیت E ؛ احساس خستگی مفرط ؛ کاهش وزن بدون دلیل ؛ حالت تهوع وکاهش اشتها ؛ درد سمت راست شکم، در زیر قفسه سینه؛ زردی پوست (زردی) ، ادرار تیره رنگ و مدفوع گلی رنگ، درد عضلات و تب
علایم هپاتیت چیست؟
اگر شما هپاتیت عفونی دارید که مزمن است ، مانند هپاتیت B و C ممکن است در ابتدا علایم هپاتیت ایجاد نشود زیرا علایم هپاتیت ممکن است تا زمانی که بر عملکرد کبد تأثیر نگذاشته است دیده نشود.
علایم هپاتیت حاد به سرعت ظاهر می شود. علایم هپاتیت حاد عبارتند از:
1. خستگی ؛ 2. نشانه های آنفولانزا؛ 3. ادرار تیره؛ 4. مدفوع تیره ؛ 5. درد شکم؛ 6. از دست دادن اشتها؛ 7. کاهش وزن نامعلوم؛ 8.پوست و چشم زرد، که ممکن است علائم زردی یا یرقان باشد.
عوارض هپاتیت
اگر هپاتیت به موقع تشخیص داده نشود یا درمان مناسب انجام می گیرد، می تواند عامل بروز عوارض بسیار جدید باشد.
هپاتیت مزمن: اگر بیماری پس از 6 ماه بهبود نیاید به آن « هپاتیت مزمن» گفته می شود که شایع ترین عارضه است. در 75درصد موارد هپاتیت B یا C عامل آن بوده و معمولاً با درمان مناسب طی 1 تا 3 سال درمان می شود.
سیروز: تهاجمات مکرر ویروس ها، مواد سمی و دیگر عوامل بیماری زا به بافت های کبد آسیب می رساند و در نهایت جریان خون مطلوب در این اندام را مختل می کند که به آن «سیروز» یا «التهاب شدید کبدی» گفته می شود. عدم درمان درست و کامل در 20 تا 25 درصد موارد هپاتیت مزمن به سیروز کبدی می انجامد.
سرطان کبد: گرچه معمولاً عارضه نهایی سیروز، سرطان کبد است، اما دست اندازی سلولهای سرطانی به اندام های دیگر نیز می تواند کبد را درگیر کند. هپاتیتهای B و C همچنین هپاتیت ناشی از مصرف زیاد الکل عامل جدی ابتلا به این مشکل هستند.
نارسایی حاد کبدی: در چنین حالتی کبد قادر به انجام عملکردهای اصلی خود نیست و بخش عمده ای از بافت کبد از بین می رود. در این مواقع نیاز به پیوند کبد ضروری خواهد بود. این ناراحتی بیشتر در بیماران مبتلا به هپاتیت B و سمی بروز می کند. بیماری به شدت خطرناک است و از هر 4 نفر 1 نفر جان خود را از دست می دهد.
چه کسانی در معرض خطرند؟
* افرادی که رفتارهای پرخطر (روابط جنسی خارج از عرف، اعتیاد، تزریقی و... ) دارند.
* کادر پزشکی و پرستاران که مرتب با سوزن، سرنگ، و دیگر وسایل آلوده به ویروس بیماری سرو کار دارند.
* متصدیان انبار مواد غذایی مستعد بیماری هستند زیرا احتمال دارد خوراکی ها و مایعات به ویروس هپاتیت A آلوده شود.
* دریافت کنندگان خون در صورت تأیید نشدن سلامت فرآورده های خونی
* بیماران تحت درمان همودیالیز
* نوزدان مادران آلوده به ویروس هپاتیت B و C البته به ندرت اتفاق می افتد.
* افراد مبتلا به ناراحتی کبدی، مصرف کنندگان مقدار زیاد الکل و خانم ها (روند متابولیسم کندتر مواد سمی نسبت به آقایان) در صورت مواجهه با مواد سمی مستعد ابتلا به هپاتیت سمی خواهند بود.
* ساکنان مناطق بدون آب آشامیدنی سالم و بهداشتی؛
* افراد مایل به انجام خالکوبی، تاتو و طب سوزنی در صورت استفاده از وسایل غیراستریل.
خطر ابتلا به هپاتیت B در نوزادان
طبق آمار سالانه 40 مورد از ابتلای نوزادان به بیماری هپاتیت B گزارش می شود این در حالی که بسیاری از نوزادان پیش از ترک بیمارستان واکسن هپاتیت B رادریافت می کنند، همچنین عمدتاً نوزادان این بیماری را از طریق مادرانشان به این بیماری مبتلا می شوند.
عوامل در معرض خطر قرارگرفتن نوزادن به هپاتیت B
* نوزادان مادرانی که تحت مراقبت های دوران بارداری نبوده و تست هپاتیت B نداده اند.
* نوزادان مادرانی که هپاتیت B مثبت داشته و به موقع تحت درمان قرار نگرفته اند.
* نوزادان مادرانی که نتیجه تست هپاتیت B آنها مبهم بوده و وضعیت شان پیگیری نشده
*نوزادان مادرانی که هپاتیت B مثبت داشته و واکسیناسیون آنها کاملا انجام نشده است.
* و همچنین نوزادانی که خون مادرانشان به این ویروس آلوده است، حتی پس از دریافت واکسن نیز در معرض خطر ابتلا به این بیماری خواهند بود. با این حال، مصرف داروهای ضد هپاتیت خوراکی، مانند لامیوودین تلبیوودین و تنوفرویر، از ابتلا نوزادان به این عارضه جلوگیری خواهد کرد.
نکته : تست هپاتیت B معمولاً در سه ماهه سوم بارداری انجام می شود، از این رو اگر مشکل مادر حاد باشد، درمان پیشگیرانه سریعاً انجام خواهد شد. خطر دیگری که نوزادان را تهدید می کند، عدم گذراندن تست هپاتیتB و یا عدم درمان به موقع این عارضه در مادران است.
خطر کدام شغل ها بیشتر است؟
کارکنان شاغل در مراکز درمانی اعم از پزشک، پرستار، دندانپزشک، پرسنل آزمایشگاه، بهیار، دانشجویان پزشکی و پرستای، کارکنان مراکز درمانی و در مرحله بعدخانواده افرادی که بیمار مبتلا به هپاتیت را در منزل پرستاری می کنند، پرسنل آتش نشانی، کارکنان شاغل در خانه های سالمندان و همه افرادی که به نوعی در تماس مداوم با افراد مختلف جامعه هستند.ممکن است به سادگی به ویروس هپاتیت و ایدز مبتلا شوند.